Ta dolegliwość spędza sen z powiek niejednej kobiecie. Gdy na skórze pojawiają się wgłębienia i nierówności przypominające skórkę pomarańczy oznacza to, że mamy do czynienia z cellulitem. Nie jest chyba żadnym pocieszeniem fakt, że znaczny odsetek pań cierpi na tę dolegliwość, ale tak jest – wiele kobiet bez względu na wiek i grubość tkanki tłuszczowej boryka się z nieestetycznym problemem "pomarańczowej skórki". Właściwe rozpoznanie jest warunkiem koniecznym dla podjęcia kuracji i walki z tą przypadłością.
Czym jest cellulit i cellulitis?
Nazwy cellulit i cellulitis posiadają wspólną bazę słowotwórczą, pochodzącą z łaciny, cellula to komórka, zaś przyrostek -itis oznacza chorobę, stan zapalny. Ten wstęp słowotwórczy wyjaśnia zasadniczą różnicę pomiędzy wspomnianymi pojęciami. Często terminy te używane są zamiennie, jako synonimy. Jest to jednak błędne utożsamienie obu pojęć, bowiem opisują one podobne objawy, lecz nie te same stany. Objawiają się pofałdowaniem skóry w okolicach bioder, ud i pośladków, ale często mylnie kojarzone są z otyłością, bo chociaż często jej towarzyszą, to jednak przypadłości te występują także wśród kobiet o wręcz doskonałej sylwetce. Cellulitis jest rodzajem stanu zapalnego tkanki. Cellulit jest to choroba komórek tłuszczowych tkanki podskórnej i mikrokrążenia skóry. Cellulit upodobał sobie ciało kobiety, tylko bowiem płeć piękna narażona jest na te dolegliwości. Cellulit nie jest więc jedynie defektem skóry, ale chorobą, której można wytoczyć walkę i zakończyć zmagania sukcesem. Wiele zależy jednak od systematyczności i konsekwentnego działania.
Przyczyny „pomarańczowej skórki”
Specyfika występowania wspomnianych objawów pomarańczowej skórki nie jest całkowicie zbadana, można jednak sądzić, że jest to choroba cywilizacyjna, bowiem z roku na rok odnotowywany jest wzrost liczby występowania tych objawów u kobiet. Z pewnością więc nasilenie się tego procesu jest związane z trybem życia, jaki prowadzimy. Jednak nie jest to podstawowa przyczyna, geneza tej przypadłości ma swoje źródło w zaburzeniach gospodarki hormonalnej kobiet, dlatego mężczyźni są wolni od tych objawów. Wynikiem wzmożonej aktywności aromatazy i nadprodukcji hormonów płciowych zostaje zachwiana równowaga hormonalna odpowiedzialna za właściwe stymulowanie metabolizmu glukozy i lipidów, co powoduje powiększanie się i nieprawidłowy rozwój komórek tłuszczowych. Duże wahania hormonalne, wzrost poziomu estrogenów czy uwarunkowania genetyczne, okres ciąży lub menopauzy nasilają objawy „pomarańczowej skórki”. Predyspozycje hormonalne i genetyczne warunkują powstawanie cellulitu, jednak istnieje szereg innych czynników, które sprzyjają jego powstawaniu i rozrostowi. Wśród nich należy wyliczyć bezruch i siedzący tryb życia i w związku z tym spadek masy mięśniowej, nadwagę i nadmierny rozrost tkanki tłuszczowej oraz częste chodzenie w obuwiu na wysokich obcasach, obcisła, elastyczna odzież, palenie papierosów i alkohol, które sprzyjają odkładaniu się tkanki tłuszczowej, stres, kąpiele w gorącej wodzie i nadmiar węglowodanów oraz konserwantów w żywności – to wszystko i wiele innych, niewłaściwych nawyków niewątpliwie sprzyja powstawaniu cellulitu.
Diagnoza i rodzaje cellulitu
Pierwsze oznaki występowania cellulitu można zaobserwować uciskając delikatnie palcami powierzchnię skóry w newralgicznych miejscach, tj. tych partiach ciała, które najbardziej narażone są na występowanie cellulitu: brzuch, uda, łydki i pośladki. Kolejnym objawem wskazującym na omawianą dolegliwość jest wzrost grubości tkanki podskórnej i utrata elastyczności skóry w miejscach występowania cellulitu, a także nadwrażliwość na dotyk. Obok domowych sposobów badania przypadłości, cellulit w fazie początkowej można rozpoznać wykonując szereg specjalistycznych badań, takich jak: diagnoza antropometryczna, termograficzna czy badanie z wykorzystaniem ultrasonografu. Omawiana przypadłość występuje w trzech formach, możliwych do odróżnienia ze względu na jakość tkanki i poziom elastyczności skóry w okolicach pośladków, ud, brzucha. Postać tzw. „twarda” występuje u młodych kobiet, których ciało pokrywa skóra napięta i elastyczna. Forma wiotka występuje u kobiet po 40. roku życia, często w okresie menopauzy, związana jest z utratą elastyczności skóry lub rzadziej ze gwałtownym spadkiem masy ciała. Ostatniej, rozpoznawanej postaci cellulitu towarzyszy obrzęk, ta forma występuje jednak najrzadziej.
Stopnie rozwoju
Cellulit nie jest chwilową dolegliwością, jest długotrwałym procesem, który przechodzi swoje, określone na podstawie badań klinicznych, stopnie rozwojowe. Dobrze jest więc poznać fazy powstawania i rozrostu cellulitu, aby móc szybko zareagować i rozpocząć kurację oraz kompleksową zmianę trybu życia, aby skutecznie wyeliminować nie tylko nieestetyczny wygląd skóry, ale stan chorobowy związany z zaburzeniami metabolizmu. Pierwsze objawy, początki procesu rozwoju cellulitu określane są mianem stopnia 0 – ta faza charakteryzuje się pojawianiem drobnych, widocznych niewielkich bruzd i zgrubień, po uchwyceniu placami fałdu skóry np. na udach. Stopień 1 – po uchwyceniu fałdu skóry widoczne są niewielkie zagłębienia, a obszary przekrwione tkanki podskórnej otoczone są obszarami cechującymi się niedokrwieniem – taki stan jest sygnałem powstania cellulitu. W kolejnej fazie (2º) objawy przypadłości nasilają się, pojawiają się już podczas napinania mięśni, zagłębieniom towarzyszy tworzenie się grudek i zgrubień podskórnych. Ostatni wyróżniony stopień nasilenia zaawansowanych objawów „pomarańczowej skórki” pojawia się w horyzontalnym położeniu ciała, widoczny jest gołym okiem bez konieczności uciskania skóry.